مژده که روی خدا از ملک‌الشعرا بهار مسمطات 660

1 مژده که روی خدا ز پرده برآمد آیت داور به خلق جلوه گر آمد

2 بی‌خبران را ز فیض کل خبر آمد مظهرکل در لباس جزء درآمد

3 شعشعه گسترد جلوهٔ صمدانی گشت عیان سرّ صادرات نهانی

4 طاق طلب را قویم گشت مبانی شاهد غیبی رسید و داد نشانی

5 از فلک کون تافت اختر تجرید نفس احد سرزد ازهیولی توحید

6 لم‌یلد امروز یافت کسوت تولید آنکه بدو زنده گشت هر سه موالید

7 عقل نخستین بزرگ صادر اول کالبد مستنیر و جان ممثل

8 راه بدی را یکی فروخته مشعل هادی و مهدی سمی احمد مرسل

9 قاعده ‌پرداز کارگاه الهی راز جهان را دلش خبیرکماهی

10 جاهش برتر ز حد لایتناهی فکربه کنه جلال و قدرش واهی

11 شاهد غیبی و دلبر ازلی اوست پرده‌نشین حریم لم‌یزلی اوست

12 باری سر خفی و نور جلی اوست مرشد و مولا و پیشوا و ولی اوست

13 ای قمر تابناک برج امامت وی گهر آبدار درج کرامت

14 ای به قد و قامت تو شور قیامت خیز و برافراز یک ره آن قد و قامت

15 غیر تو ای کنز مخفی احدیت کیست که پیدا کند کنوز هویت

16 از تو عیان است جلوه صمدیت هیچ تو را با خدای نیست دوئیت

17 خیز و عیان کن به خلق جلوهٔ دادار خیز که حق خفت و گشت باطل بیدار

18 گر نکنی پای در رکاب ظفر یار منتظرانت زنند ای شه ابرار

19 زادهٔ موسی که طور اوست حریمش عیسی گردون‌نشین غلام قدیمش

20 هر دو جهان ریزه‌خوار کف کریمش آن که به فرمان واجب‌التعظیمش

21 خرگه ناسوت هست پایهٔ پستش مسند لاهوت جایگاه نشستش

22 عقل خردمند گشته واله و مستش غیرخدایش‌ مخوان که ‌هست ‌شکستش

23 ذاتش آئینهٔ خدای نما شد گرچه خدا نیست کی جدا ز خدا شد

24 درگه او زیب بخش عرش علا شد هر که به درگاه او ز روی صفا شد