مژده ای دل که دگر بادِ صبا بازآمد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 مژده ای دل که دگر بادِ صبا بازآمد هدهد خوش خبر از طَرْفِ سبا بازآمد
2 برکش ای مرغِ سحر نغمهٔ داوودی باز که سلیمانِ گل از بادِ هوا بازآمد
3 عارفی کو که کُنَد فَهْم زبانِ سوسن تا بپرسد که چرا رفت و چرا بازآمد
4 مردمی کرد و کرم لطفِ خداداد به من کان بتِ ماه رخ از راهِ وفا بازآمد
5 لاله بویِ مِی نوشین بشنید از دمِ صبح داغ دل بود، به امّیدِ دوا بازآمد
6 چشمِ من در رهِ این قافلهٔ راه بماند تا به گوشِ دلم آوازِ درا بازآمد
7 گر چه حافظ دَرِ رَنجِش زد و پیمان بِشِکست لطف او بین که به لطف از درِ ما بازآمد
معنی شعر:
تو را بشارت باد که به زودی خبر های خوب و خوشی دریافت خواهی کرد. یاس و ناامیدی، حزن و اندوه بدل به شادی و طراوت، تازگی و خوش دلی خواهد شد. حال که لطف خداوندی شامل حالت شده خدا را شاکر باش و بدان که با صبر و حوصله تمام کارهایت سر و سامان خواهد گرفت