1 آن سرداری که لطف کرد آن دلبر شد زینت اندامم و پیرایه بر
2 تا دید فلک شمسه او را گفتا خورشید به بین زد از گریبانش سر
1 زاد فی الطنبور اخری نغمه یعنی ز نو مردم تبریز لحنی ساختند اندر رباب
2 چند تن اهریمن آسا در لباس مردمان کادمی صورت بدند اما بسیرت چون دواب
1 چو در خواب شد دیده پاسبانها نوای درای آمد از کاروانها
2 به محمل گزیدند جا خوبرویان به تنها دمیدند گفتی روانها
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به