قسمت نگر که نوشم، می از ایاغ مردم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 قسمت نگر که نوشم، می از ایاغ مردم سوزد به مجلس ما، شبها چراغ مردم
2 دانسته تا دلم را، سوزد به داغ حسرت هر لحظه آید از من پرسد سراغ مردم
3 چون گل نمانده بر تن، از داغ جای داغم سوزد مگر ازین پس، عشقم به داغ مردم
4 در حفظ ناله کوشم، تا دردسر نبینند بر خود جفا پسندم، بهر فراغ مردم
5 از دیده‌ها عجب نیست، دزدند اگر ز دل خون چینند کودکان گل، پنهان ز باغ مردم
6 هرجا دلی فروزد، بر حال ما بسوزد گردد ز شیشه ما، پر می ایاغ مردم
7 هرچند مست عشقی، قدسی چنان نرقصی کز باد آستینت، میرد چراغ مردم