قسمت نگر که نوشم، می از ایاغ از قدسی مشهدی غزل 366

1 قسمت نگر که نوشم، می از ایاغ مردم سوزد به مجلس ما، شبها چراغ مردم

2 دانسته تا دلم را، سوزد به داغ حسرت هر لحظه آید از من پرسد سراغ مردم

3 چون گل نمانده بر تن، از داغ جای داغم سوزد مگر ازین پس، عشقم به داغ مردم

4 در حفظ ناله کوشم، تا دردسر نبینند بر خود جفا پسندم، بهر فراغ مردم

5 از دیده‌ها عجب نیست، دزدند اگر ز دل خون چینند کودکان گل، پنهان ز باغ مردم

6 هرجا دلی فروزد، بر حال ما بسوزد گردد ز شیشه ما، پر می ایاغ مردم

7 هرچند مست عشقی، قدسی چنان نرقصی کز باد آستینت، میرد چراغ مردم