1 باغ جهان روی تست، رای گلستان مکن طیرهٔ سنبل مخواه، طره پریشان مکن

2 گر چه به حکم توایم، بر جگر ریش ما زخم، که شاید،مزن، جور، که بتوان، مکن

3 رای که بود؟ اینکه تو: عاشق بیچاره را دم بدم از درد خود می‌کش و درمان مکن

4 چونکه به فرمان تست این دل مسکین که گفت: کاندل چون سنگ را هیچ به فرمان مکن

5 جان و تن ما تراست، دیده و دل نیز هم قصد دل و دیده و قصد تن و جان مکن

6 با همه شکر، که هست در لب شیرین تو این نمکم هر زمان بر دل بریان مکن

7 اوحدی، ار می‌نهی دل به رخ آن نگار تن به غریبی بنه، یاد صفاهان مکن