لب گل در تبسم آمد باز از سیف فرغانی غزل 296

1 عشق تو عالم دل جمله بیکبار گرفت بختیار اوست برما که ترا یار گرفت

2 من اسیر خود واز عشق جهانی بیخود من درین ظلمت وعالم همه انوار گرفت

1 پیغام روی تو چو ببردند ماه را مه گفت من رعیتم آن پادشاه را

2 خالت محیط مرکز لطفست و، روشنست کین نقطه نیست دایره روی ماه را

1 دلم از وصل تو ای طرفه پسر نشکیبد چکنم با دل خویش از تو اگر نشکیبد

2 گر دل و جان زتو ناچار شکیبا گردند دل از اندیشه و دیده زنظر نشکیبد

1 هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد هم رونق زمان شما نیز بگذرد

2 وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب بر دولت آشیان شما نیز بگذرد