شعلهٔ حسنی ز رخسار بتان از فیض کاشانی غزل 873

1 شعلهٔ حسنی ز رخسار بتان افروختی آتشی در ما زدی از پای تا سر سوختی

2 قامت بالا بلندان بر فلک افراختی در هواشان شعلهٔ دل تا فلک افروختی

3 برقی از نورت درخشان کردی از مه طلعتان ساختی با بیوفایان خرمن ما سوختی

4 گر نه استاد ازل در پرده بودی جلوه‌گر چشم فتان ازکجا این دلبری آموختی

5 کردیم دیوانه گفتی راز ما با کس مگوی پردهٔ عقلم دریدی و دهانم دوختی

6 خاکساری بندگی افتادگی بیچارگی فیض از عشق بتان سرمایها اندوختی

7 هیچکس در هیچ سودا اینچنین سودی نکرد عشق و آزادی خریدی دین و دل بفروختی