1 صیاد به من تنگ چنان کرده قفس را کز تنگی جا بسته به من راه نفس را

2 این چشم پرآشوب نگاهی که تو داری مستی است که بندد به قفا دست عسس را

3 چون بر نکشم آه و فغان از دل صد چاک از ناله چه سان منع توان کرد جرس را

4 یا رب نشود کشته به شمشیر جفایت هر کس که به دل راه دهد غیر تو کس را

5 از دامنت ای شاخ گل گلشن خوبی کوته نکند خار جفا دست هوس را

6 از کوی تو عنقا نتوانست گذشتن کی قوت پرواز بود بال مگس را

7 شد عرصه جولانگه تو دیده قصاب هرگه که برانگیختی از نار فرس را