1 ها، پری شیوه غزالان و ز مردم رمشان دل مردم به خم طره خم در خمشان

2 کافرانند جهانجوی که هرگز نبود طره حور دلاویزتر از پرچمشان

3 آشکارا کش و بدنام و نکونامی جوی آه از این طایفه وان کس که بود محرمشان

4 رشک بر تشنه تنها رو وادی دارم نه بر آسوده دلان حرم و زمزمشان

5 بگذر از خسته دلانی که ندانی هشدار خستگانند که داری و نداری غمشان

6 داغ خونگرمی این چاره گرانم گویی آتش ست آتش اگر پنبه وگر مرهمشان

7 ای که راندی سخن از نکته سرایان عجم چه به ما منت بسیار نهی از کمشان

8 هند را خوش نفسانند سخنور که بود باد در خلوتشان مشک فشان از دمشان

9 مؤمن و نیر و صهبایی و علوی وانگاه حسرتی، اشرف و آزرده بود اعظمشان

10 غالب سوخته جان گر چه نیاید به شمار هست در بزم سخن همنفس و همدمشان