چشم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 617

1 چشم از پی آن باید تا چیز عجب بیند جان از پی آن باید تا عیش و طرب بیند

2 سر از پی آن باید تا مست بتی باشد پا از پی آن باید کز یار تعب بیند

3 عشق از پی آن باید تا سوی فلک پرد عقل از پی آن باید تا علم و ادب بیند

4 بیرون سبب باشد اسرار و عجایب‌ها محجوب بود چشمی کو جمله سبب بیند

5 عاشق که به صد تهمت بدنام شود این سو چون نوبت وصل آید صد نام و لقب بیند

6 ارزد که برای حج در ریگ و بیابان‌ها با شیر شتر سازد یغمای عرب بیند

7 بر سنگ سیه حاجی زان بوسه زند از دل کز لعل لب یاری او لذت لب بیند

8 بر نقد سخن جانا هین سکه مزن دیگر کان کس که طلب دارد او کان ذهب بیند