1 خواجهٔ میرفت سر افراخته بود در ره مبرزی پرداخته

2 بینی آنجا باستین محکم گرفت دامن دراعه را در هم گرفت

3 بود مجنونی مگر در پیش راه گفت بینی می مگیر اینجایگاه

4 کاین نجاست زود زود ای بیخبر پیش تو آرند وگویندت بخور

5 میمگیر امروز ازو بینی فراز زانکه این هم خوش خوری فردا بناز

6 آنچه فردا قوت عشرت باشدت زو چرا امروز نفرت باشدت

7 ای میان خون و خلط آغشتگان معدهٔ خود کرده گور کشتگان

8 گاه همچون سگ زهم می بردرند گه چو گرگان میکشند ومیخورند

9 نعمتی طاهر نجاست میکنند وانگهی عزم ریاست میکنند