1 به سعی یأس نفس خامشی بیان‌ گردید به خود شکستن دل سرمهٔ فغان ‌گردید

2 در این زمانه ز بس طبع دون رواج‌ گرفت عنان کسب کمالات سوی نان گردید

3 گهر به علت خودداری از محیط جداست نباید این همه بر طبعها گران ‌گردید

4 چو شعله وحشت ما حیله ‌ساز عافیتی‌ست به هر کجا پر ما ریخت آشیان ‌گردید

5 بهار چشمک رنگی نیاز وحشت داشت شرار کاغذ ما نیز گلفشان گردید

6 در آن بساط ‌که دل محمل تپش آراست شکستن جرس اشک کاروان گردید

7 چو صبح نیم ‌نفس‌ گر ز زندگی باقیست برون ز گرد کدورت نمی‌توان‌گردید

8 به روزگار مثل‌گشت بی‌زبانی من خموشی آنهمه خون شد که داستان‌ گردید

9 جهان حادثه از وضع من ‌گرفت سبق بقدر گردش رنگ من آسمان ‌گردید

10 چو طفل اشک مپرس از رسایی طبعم ز خود گذشتم اگر درس من روان ‌گردید

11 عدم سراغ جهان تحیرم بیدل غبار من به هوای که ناتوان‌گردید