خاور که آسمان بکمند از اقبال لاهوری زبور عجم 50

1 خاور که آسمان بکمند خیال اوست از خویشتن گسسته و بی سوز آرزوست

2 در تیره خاک او تب و تاب حیات نیست جولان موج را نگران از کنار جوست

3 بتخانه و حرم همه افسرده آتشی پیر مغان شراب هوا خورده در سبوست

4 فکر فرنگ پیش مجاز آورد سجود بینای کور و مست تماشای رنگ و بوست

5 گردنده تر ز چرخ و رباینده تر ز مرگ از دست او به دامن ما چاک بی رفوست

6 خاکی نهاد و خو ز سپهر کهن گرفت عیار و بی مدار و کلان کار و تو بتوست

7 مشرق خراب و مغرب از آن بیشتر خراب عالم تمام مرده و بی ذوق جستجوست

8 ساقی بیار باده و بزم شبانه ساز ما را خراب یک نگه محرمانه ساز