نم باران ز بستان گرد از ملک‌الشعرا بهار غزل 298

1 نم باران ز بستان گرد رفته است طبیعت‌ را گلی از گل شکفته است

2 نسیم آزاد می‌آید به بستان چرا پس مرغکان را دل گرفته است

3 عجب شوری بپاکردست بلبل ندانم‌ عشق در گوشش چه گفته است

4 به ما جز عشق و آزادی مده پند که عاشق حرف‌مردم کم شنفته است

5 بهارا بیش ازبن درگوش ملت مزن گلبانگ آزادی که خفته است