1 در به روی عیش تا بستیم دیگر وانشد صد کلید آورد بخت و قفل این در وانشد

2 در گریبانی که غم آویخت کمتر شد درست خوش دلی کم دوخت جیبی را که یک سر وانشد

3 تا غم از ویرانه ما راه آمد شد گشود دیده شمع امید ما ز صرصر وانشد

4 همچنان مکتوب ناکامی به هم پیچیده ماند نامه سربسته ما هیچ جا سر وانشد

5 سعی کردم تا مگر از عشق پردازم دلی قطره خونابه ای از روی اخگر وانشد

6 اضطراب از بهر جان بردن بسی پروانه کرد پیچ و تاب شعله اش از بال و از پر وانشد

7 آن که شب خواب «نظیری » را به افسون بست بست هیچ کار بسته او زان فسونگر وانشد