سگ هم از کوچکی پلید بود از سعدی مفرد 32

1 چشمت خوشست و بر اثر خواب خوشترست طعم دهانت از شکر ناب خوشترست

2 زنهار از آن تبسم شیرین که می‌کنی کز خنده شکوفه سیراب خوشترست

1 دیدار می‌نمایی و پرهیز می‌کنی بازار خویش و آتش ما تیز می‌کنی

2 گر خون دل خوری فرح افزای می‌خوری ور قصد جان کنی طرب انگیز می‌کنی

1 دیگر نشنیدیم چنین فتنه که برخاست از خانه برون آمد و بازار بیاراست

2 در وهم نگنجد که چه دلبند و چه شیرین در وصف نیاید که چه مطبوع و چه زیباست

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم