1 میل بین کان سروبالا می‌کند سرو بین کاهنگ صحرا می‌کند

2 میل از این خوشتر نداند کرد سرو ناخوش آن میلست کز ما می‌کند

3 حاجت صحرا نبود آیینه هست گر نگارستان تماشا می‌کند

4 غافلست از صورت زیبای او آن که صورت‌های دیبا می‌کند

5 من هم اول روز دانستم که عشق خون مباح و خانه یغما می‌کند

6 صبر هم سودی ندارد کآب چشم راز پنهان آشکارا می‌کند

7 گر مراد ما نباشد گو مباش چون مراد اوست هل تا می‌کند

8 یار زیبا گر بریزد خون یار زشت نتوان گفت زیبا می‌کند

9 سعدیا بعد از تحمل چاره نیست هر ستم کان دوست با ما می‌کند

10 تا مگس را جان شیرین در تنست گرد آن گردد که حلوا می‌کند