سوخت محرومی دیدار از ابوالحسن فراهانی غزل 34

1 سوخت محرومی دیدار چنان پیکر من که زهم ریزد اگر دل طپد اندر بر من

2 تو مرا سوزی و من سوزم از من غم که مباد باد بیرون برد از کوی تو خاکستر من

3 آن قدر گریه کنم کاب به افلاک رسد بو که آن آب برد تیرگی از اختر من

4 در غمش ضعف رسید است به جایی که مرا مرده دانند اگر دل بطپد در بر من