روزی که خط به گرد رخش جلوه‌گر از قصاب کاشانی غزل 126

1 روزی که خط به گرد رخش جلوه‌گر شود آیا چه فتنه‌ها که به دور قمر شود

2 از دیده‌ام فغان که به تحریر نامه‌ات چندان نماند آب که مکتوب تر شود

3 پر دور نیست تشنه لعل لب تو را در خاک استخوانش اگر نیشکر شود

4 ای دل شب وصال به پروانه کوته است خود را رسان به شمع مبادا سحر شود

5 قطع طمع ز سر چو کنی گل کند وصال این نخل چون بریده شود بارور شود

6 پاکیزه‌طینتان نرمند از جفای دهر کی خشگسال مانع آب گهر شود

7 ای شمع غم مدار که پروانه تو را چون سوخت تار و پود کفن بال و پر شود

8 روی تو را چو دید به مژگان رسید اشک اول نهال گل آخر ثمر شود

9 قصاب در خیال ز خود رفتنیم کو ازسرگذشته‌ای که به ما همسفر شود