1 دل کمال از لعل میگون تو یافت جان حیات از نطق موزون تو یافت

2 گر ز چشمت خسته‌ای آمد به تیر زنده شد چون در مکنون تو یافت

1 ز پهلوی چپ آدم عیان شد نمود جزو و کل دیگر نهان شد

2 چو جبریل اندر آن بد در نظاره یکی صورت دگر شد آشکاره

1 سحرگاهی شدم سوی خرابات که رندان را کنم دعوت به طامات

2 عصا اندر کف و سجاده بر دوش که هستم زاهدی صاحب کرامات

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند