کو گریه ای که بی خبر از جا برد مرا
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 کو گریه ای که بی خبر از جا برد مرا غافل به باغبانی صحرا برد مرا
2 آن خار بی برم که چمن سایه من است خس نیستم که قطره ای از جا برد مرا
3 شرمنده ام ز خضر که چون کعبه نجات تخت روان آبله پا برد مرا
4 هرگز ندیده است کسی وصل در فراق دل پیش اوست گریه به هر جا برد مرا
5 کردم خیال یار و شدم محو خود اسیر آیینه ای مگر به تماشا برد مرا