تابم بتن از طره ی پیچان از ابوالحسن فراهانی غزل 23

1 تابم بتن از طره ی پیچان تو افتاد چاکم بدل از چاک گریبان تو افتاد

2 گویند دلش نرم توان کرد به گریه کار دلم ای دیده به دامان تو افتاد

3 گر دیده گستاخ پریشان رخت دید ز آن است که بر زلف پریشان تو افتاد

4 چون زخم کهن روز و شب آلوده به خون است هر چشم که بر ناوک مژگان تو افتاد

5 ای دل لب او آب حیات است ندانم چون آتش سوزان شد و در جان تو افتاد