یار آنچه بسینۀ از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 18

1 یار آنچه بسینۀ سینا کرد با این دل سوختۀ ما کرد

2 قربان فروغ رخش که مرا نابود چه طور تجلی کرد

3 سیلاب غمش از چشمۀ دل اشک مژه ام را دریا کرد

4 بر زخم دلم افشاند نمک شرری بملاحت برپا کرد

5 گر برد توانائی ز تنم دل را صد باره توانا کرد

6 از عشق مرا ز خضیض ثری برتر از اوج ثریا کرد

7 صد شکر که طوطی طبع مرا از نغمۀ عشق شکرخا کرد

8 آن سود که مفتقر از تو نمود جان را با جانان سودا کرد