یار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 317

1 یار آمد به صلح ای اصحاب ما لکم قاعدین عند الباب

2 نوبت هجر و انتظار گذشت فادخلوا الدار یا اولی الالباب

3 آفتاب جمال سینه گشاد فاخلعوا فی شعاعه الاثواب

4 ادب عشق جمله بی‌ادبیست امه العشق عشقهم آداب

5 باده عشق ننگ و نام شکست لا رأسا تری و لا اذناب

6 لذت عشق با دماغ آمیخت کامتزاج العبید بالارباب

7 دختران ضمیر سرمستند وسط روض القلوب و الدولاب

8 گر شما محرم ضمیر نه‌اید فاسئلوهن من وراء حجاب

9 شمس تبریز جام عشق از تو و خذ الکبد للشراب کباب