ساقی روحانیان از جلال الدین محمد مولوی غزل 1200

1 ساقی روحانیان روح شدم خیز خیز تا که ببینند خلق دبدبه رستخیز

2 دوش مرا شاه خواند بر سر من حکم راند در تن من خون نماند خون دل رز بریز

3 با دل و جان یاغیم بی‌دل و جان می‌زیم باطن من صید شاه ظاهر من در گریز

4 ای غم و اندیشه رو باده و بای غمست چونک بغرید شیر رو چو فرس خون بمیز

5 کشته شوم هر دمی پیش تو جرجیس وار سر بنهادن ز من وز تو زدن تیغ تیز

6 تشنه ترم من ز ریگ ترک سبو گیر و دیگ با جگر مرده ریگ ساقی جان در ستیز

7 تا می دل خورده‌ام ترک جگر کرده‌ام چونک روم در لحد زان قدحم کن جهیز

8 ترک قدح کن بیار ساغر زفت ای نگار ساغر خردم سبوست من چه کنم کفجلیز

9 شمس حق و دین بتاب بر من و تبریزیان تا که ز تف تموز سوزد پرده حجیز