1 میخانه چو من رند نکو نام ندارد از می کشیم شکوه لب جام ندارد

2 از ثابت و سیاره گردون بحذر باش کاین مزرعه یکدانه بیدام ندارد

3 هر سنگ که خورد از کف اطفال نگهداشت دیوانه مگو فکر سرانجام ندارد

4 پیوستگی مقصدم از پا ننشاند گر موج بساحل رسد آرام ندارد

5 در چارسوی دهر خریدار وفا نیست با آنکه متاعیست که ایام ندارد

6 از او سر اگر رنجه شود تلخ نگوید همچون لب ساغر لب دشنام ندارد

7 در زلف دل سوخته ام بهر چه بندی این مرغ کباب آگهی از دام ندارد

8 آمد بسر شکر کلیم از پس شکوه برگشت از آن راه که انجام ندارد