جوانمردی که دل با خویشتن بست از لاهوری ارمغان حجاز 304

1 در بنارس برهمندی محترم سر فرو اندر یم بود و عدم

2 بهره ی وافر ز حکمت داشتی با خدا جویان ارادت داشتی

1 ز پیوند تن و جانم چه پرسی به دام چند و چون در می نیایم

2 دم آشفته ام در پیچ و تابم چو از آغوش نی خیزم نوایم

1 ای ردایت پردهٔ ناموس ما تاب تو سرمایهٔ فانوس ما

2 طینت پاک تو ما را رحمت است قوت دین و اساس ملت است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران