مرغی که بکوی تو ز پرواز نشیند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 مرغی که بکوی تو ز پرواز نشیند از جور تو هر چند رمد باز نشیند
2 شد یار و درآمد ز درم غیر و روانیست جغد آید و در منزل شهباز نشیند
3 مرغ دل ما از قفس سینه پریده است تا بر لب بام که ز پرواز نشیند
4 دیرند اسیران تو ناکام بدامت رحمست بصیدی که ز آغاز نشیند
5 شد شمع بسی کشته و آتشکده خاموش کی آتش ما سوختگان باز نشیند
6 تا چند طبیب از غم بیگانه پریشان وقتست که در انجمن راز نشیند
ادامه توضیحات شاعر