مرغی که بکوی تو ز پرواز از طبیب اصفهانی غزل 77

1 مرغی که بکوی تو ز پرواز نشیند از جور تو هر چند رمد باز نشیند

2 شد یار و درآمد ز درم غیر و روانیست جغد آید و در منزل شهباز نشیند

3 مرغ دل ما از قفس سینه پریده است تا بر لب بام که ز پرواز نشیند

4 دیرند اسیران تو ناکام بدامت رحمست بصیدی که ز آغاز نشیند

5 شد شمع بسی کشته و آتشکده خاموش کی آتش ما سوختگان باز نشیند

6 تا چند طبیب از غم بیگانه پریشان وقتست که در انجمن راز نشیند