آن سرو که جایش دل غم پرور از وحشی بافقی رباعی 7

1 ملول از زهد خویشم ساکن میخانه خواهم شد حریف ساغر و هم مشرب پیمانه خواهم شد

2 اگر بیند مرا طفلی به این آشفتگی داند که از عشق پری رخساره‌ای دیوانه خواهم شد

1 کار خوبی نه بگفت دگران باید کرد هر چه فرمان بدهد حسن چنان باید کرد

2 تیغ تیز و دل بی‌رحم چرا داده خدا جوی خون بر در بیداد روان باید کرد

1 مرغ ما دوش سرایندهٔ بستانی بود داشت گلبانگی و معشوف گلستانی بود

2 دیده کز نعمت دیدار نبودش سپری مگسی بود که مهمان سرخوانی بود