شمع و چراغ مجلس مستان از اسیر شهرستانی غزل 131

1 شمع و چراغ مجلس مستان می و نی است جام و کدوی باده پرستان جم و کی است

2 گو با دو دست پاس سر خود نگاه دار چون عینک آنکه چشم حسودیش در پی است

3 مردانه گر ز وادی سر بگذرد کسی هر نقش پای همت او حاتم طی است