آن شمع که دوش بود تب تا سحرش از وحشی بافقی رباعی 44

1 مرغ ما دوش سرایندهٔ بستانی بود داشت گلبانگی و معشوف گلستانی بود

2 دیده کز نعمت دیدار نبودش سپری مگسی بود که مهمان سرخوانی بود

1 کی دیدمش که قصد دل زار من نکرد ننشست با رقیبی و آزار من نکرد

2 یک شمه کار در فن ناز و کرشمه نیست کز یک نگاه چشم تو در کار من نکرد

1 وقت برقع ز رخ کشیدن نیست رخ بپوشان که تاب دیدن نیست

2 بر من خسته بین و تند مران که مرا قوت دویدن نیست