شمع آمد و گفت: این چه عذاب است مرا از عطار نیشابوری مختارنامه 5

1 طرقوا یا عاشقان کین منزل جانان ماست زانچه وصل و هجر او هم درد و هم درمان ماست

2 راه ده ما را اگر چه مفلسان حضرتیم آیت قل یا عبادی آمده در شان ماست

1 چنین گفتست آن پیرپر اسرار که نه گم می‌شوی تو نه پدیدار

2 اگر چون عرش اعلاگردی از عز بهیچت برنمی‌گیرند هرگز

1 مگر بهلول چوبی داشت در دست که بر هر گور می‌زد تا که بشکست

2 بدو گفتند ای مرد پر آشوب چرا این گورها را می‌زنی چوب

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند