شمع آمد وگفت: از عطار نیشابوری مختارنامه 95

1 پی آن گیر کاین ره پیش بردست که راه عشق پی بردن نه خردست

2 عدو جان خویش و خصم تن گشت در اول گام هرک این ره سپردست

1 تا آفتاب روی تو مشکین نقاب بست جان را شب اندر آمد و دل در عذاب بست

2 ترسید زلف تو که کند چشم بد اثر خورشید را ز پردهٔ مشکین نقاب بست

1 ز زلفت زنده می‌دارد صبا انفاس عیسی را ز رویت می‌کند روشن خیالت چشم موسی را

2 سحرگه عزم بستان کن صبوحی در گلستان کن به بلبل می‌برد از گل صبا صد گونه بشری را

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند