شمع آمد و گفت: تا تنم زنده بود از عطار نیشابوری مختارنامه 6

1 منم آن گبر دیرینه که بتخانه بنا کردم شدم بر بام بتخانه درین عالم ندا کردم

2 صلای کفر در دادم شما را ای مسلمانان که من آن کهنه بت‌ها را دگر باره جلا کردم

1 یک حاجتم ز وصل میسر نمی‌شود یک حجتم ز عشق مقرر نمی‌شود

2 کارم درافتاد ولیکن به یل برون کاری چنین به پهلوی لاغر نمی‌شود

1 دردا که ز درد ناکسی میمیرم در مشغلهٔ مهوّسی میمیرم

2 هر روز هزار گنج مییابم باز اما به هزار مفلسی میمیرم

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند