ساقی بده آن کوزهٔ یاقوتِ از سعدی شیرازی غزل 18

1 ساقی بده آن کوزهٔ یاقوتِ روان را یاقوت چه ارزد بده آن قوتِ روان را

2 اول پدر پیر خورد رطل دمادم تا مدعیان هیچ نگویند جوان را

3 تا مست نباشی نبری بار غم یار آری شتر مست کشد بار گران را

4 ای روی تو آرام دل خلق جهانی بی روی تو شاید که نبینند جهان را

5 در صورت و معنی که تو داری چه توان گفت حسن تو ز تحسین تو بستست زبان را

6 آنکْ عسلْ اندوخته دارد مگس نحل شهد لب شیرین تو زنبورمیان را

7 زین دست که دیدار تو دل می‌برد از دست ترسم نبرم عاقبت از دست تو جان را

8 یا تیر هلاکم بزنی بر دل مجروح یا جان بدهم تا بدهی تیر امان را

9 وان گه که به تیرم زنی اول خبرم ده تا پیشْتِرت بوسه دهم دست و کمان را

10 سعدی ز فراق تو نه آن رنج کشیدست کز شادی وصل تو فرامُش کند آن را

11 ور نیز جراحت به دوا باز هم آید از جای جراحت نتوان بُرد نشان را