ساقی بده به باده خلاصم ز چنگ از جلال عضد غزل 197

1 ساقی بده به باده خلاصم ز چنگ غم بنمای رنگ شادی و بزدای زنگ غم

2 سرخاب شیر گیر بیاور که پرکند میدان ز خون لعل چو آید به جنگ غم

3 سرهنگ روزگار به صد لعب هر زمان در گردن دلم فکند پالهنگ غم

4 پیش آر آبگینه شادی که روزگار بشکست آبگینه دل را به سنگ غم

5 ای غافل زمانه! مبر بیش ازین خیال دل را اسیر و خسته مگردان به چنگ غم

6 از جام آفتاب برافروز مشعلی در دل که هست خانه تاریک و تنگ غم

7 رویم هر آنکه بدید بدانست حال من کز چهره ام معاینه پیداست رنگ غم

8 بردار جام باده که در دست تو ای جلال دریای شادی است چه باک از نهنگ غم