غنچه را لعل لبت دلخون کند از طغرل احراری غزل 140

1 اگر اینست با خوبان عالم آشنایی‌ها توان کردن چو نی فریاد از دست جدایی‌ها

2 نآمد زورق من در کنار ساحل وصلش به بحر عشق هر چندی که کردم ناخدایی‌ها!

1 فرصت عهد جهان از صبح هستی یک دم است رنگ و بوی باغ امکان همچو مهر شبنم است

2 برگ گل در باغ از باد خزان تاراج شد در بر بلبل نگر اکنون لباس ماتم است!

1 ندارد میل الفت وضع آزادی‌پسند ما بود چون سرو عریانی به بر ما را پرند ما

2 صدای محمل راه نفس شد اضطراب دل به غیر از ناله کی خیزد دگر درد از سپند ما؟!