پسرا خیز تا صبوح کنیم از سنایی غزنوی غزل 234

1 زینهاد این یادگار از دست رفت در غم تو روزگار از دست رفت

2 چون مرا دل بود با او برقرار دل شد و با دل قرار از دست رفت

1 هر کرا درد بی نهایت نیست عشق را پس برو عنایت نیست

2 عشق شاهیست پا به تخت ازل جز بدو مرد را ولایت نیست

1 معشوق مرا ره قلندر زد زان راه به جانم آتش اندر زد

2 گه رفت ره صلاح دین داری گه راه مقامران لنگر زد