1 پسر گفتش بگو تا جادوئی چیست که نتوانم دمی بی شوقِ آن زیست
2 چو سحرم این چنین محبوب آمد چرا نزدیک تو معیوب آمد
3 مرا از سرِّ سحرآگاه گردان پس آنگه با خودم همراه گردان
1 هر شور وشری که در جهان است زان غمزهٔ مست دلستان است
2 گفتم لب اوست جان، خرد گفت جان چیست مگو چه جای جان است
1 در عشق قرار بیقراری است بدنامی عشق نامداری است
2 چون نیست شمار عشق پیدا مشمر که شمار بیشماری است
1 در عشق تو عقل سرنگون گشت جان نیز خلاصهٔ جنون گشت
2 خود حال دلم چگونه گویم کان کار به جان رسیده چون گشت
1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند
2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند