پسر گفتش دلم حیران بماندست
- 1
- 2
- 3
- 4
1 پسر گفتش دلم حیران بماندست که بی شه زادهٔ پریان بماندست
2 چو آن دختر محیّا و عزیزست بگو باری بمن تا آن چه چیزست
3 که من نادیده او را در فراقش چو شمعم جان بلب پُر اشتیاقش
4 پدر گفت این حکایة پیش او باز عروسی جلوه داد از پردهٔ راز