1 پسر گفتش که هرگز آدمی زاد ندیدم ز آرزوی ملک آزاد

2 نمی‌دانم من از مه تا بماهی کسی را کو نخواهد پادشاهی

3 کمال ملک نتوان داد از دست که بهر ملک تن جان داد از دست

4 نکو گفت آن حکیم مشتری فش که گر شاهی بوَد روزی بوَد خوش