1 پسر گفتش گرت از جاه عارست که حبّ جاه مطلوب کبارست

2 چو چشم از منصب و ازجاه برتافت کرا دیدی که او از جاه سر تافت

3 ندیدی آنکه یوسف از بن چاه بتخت سلطنت افتاد و در جاه

4 ندیدم در زمانه آدمی زاد ز حب جاه و حب مال آزاد

5 زهر نوع آزمودم من بسی را که گلخن را نشد گلشن کسی را

6 ور این هر دو کسی راگشت یکسان بود این شخص حیوانی نه انسان

7 ولی چون آدمی ذوعقل باشد خری نبود بجاهش نقل باشد

8 نه عیسی بر فلک رفتست از جاه فرشته دایم از جهلست در چاه