منت ایزد را که شه بر از امیرخسرو دهلوی قصیده 5

1 منت ایزد را که شه بر تخت سلطانی نشست در دماغ سلطنت باد سلیمانی نشست

2 شه معزالدین و الدنیا که از دیوان غیب نام او برنامهٔ دولت به عنوانی نشست

3 کیقباد ، آن گوهر تاج کیان کز زخم تیغ باج ایران بستد و برتخت تورانی نشست

4 چون به تخت سلطنت بنشستی از حکم ازل تا ابد بنشین که آنجا هم تو میدانی نشست

5 زان کمرهای مرصع کز تو بر بستند خلق هر بزرگی تا کمر در گوهر کانی نشست

6 ابر صد بار آبروی خویش را بر خاک ریخت پیش ابر دست تو کاندر در افشانی نشست

7 بر در قصر چو فردوس تو رضوان بهشت شاخ طوبی را عصا کرد و به دربانی نشست

8 دید قصر شاه را بابرج جوزا هم کمر بنده خسرو چون عطارد در ثنا خوانی نشست