خمش ز لابه که طبعش مشو از نظیری نیشابوری غزل 295

1 خمش ز لابه که طبعش مشو شست هنوز شکر بخور مکن شعله سر شکست هنوز

2 تحملی که مزاجش به اعتدال آید میان عفو و غضب در کشاکشست هنوز

3 بر آشنایی طفل من اعتمادی نیست فرشته خوست ولی آسمان و شست هنوز

4 شبی به میکده اش برقع از جمال افتاد قرابه آب فشان جام در غشست هنوز

5 مگر جراحت حرمان عشق بسیارست که این شسکته خدنگی ز ترکشست هنوز

6 به یک دو زخم که خوردی ز حسن امن مباش که در کمین گه ابرو کمان کشست هنوز

7 نجات نیست «نظیری » ز دهر بوقلمون اگرچه ریخت گل، ایوان منقشست هنوز