گدایی هول را حکایت کنند از سعدی شیرازی گلستان 20

گدایی هول را حکایت کنند که نعمتی وافر اندوخته بود. ,

یکی از پادشاهان گفتش: همی‌نمایند که مال بی کران داری و ما را مهمی هست، اگر به برخی از آن دستگیری کنی چون ارتفاع رسد وفا کرده شود و شکر گفته. ,

گفت: ای خداوند روی زمین! لایق قدر بزرگوار پادشاه نباشد دست همت به مال چون من گدایی آلوده کردن که جو جو به گدایی فراهم آورده‌ام. ,

گفت: غم نیست که به کافر می‌دهم اَلخبیثاتُ لِلخبیثین. ,

5 گر آب چاه نصرانی نه پاک است جهود مرده می شویی چه باک است

6 قالو عَجینُ الکِلْسِ لَیْسَ بِطاهِرٍ قُلْنا نَسُدُّ بِه شُقوقَ المَبرِزِ

شنیدم که سر از فرمان ملک باز زد و حجت آوردن گرفت و شوخ چشمی کردن. ,

بفرمود تا مضمون خطاب از او به زجر و توبیخ مستخلص کردند. ,

9 به لطافت چو بر نیاید کار سر به بی حرمتی کشد ناچار

10 هر که بر خویشتن نبخشاید گر نبخشد کسی بر او شاید