باده در جامت مدام از بابافغانی شیرازی غزل 148

1 باده در جامت مدام از اشک گلگون منست غنچه ی لعل تو گویا تشنه ی خون منست

2 خرم آن محفل که عمدا گویم از لیلی سخن هر که پرسد حال من گویی که مجنون منست

3 چهره ی زردم نموداریست از خون جگر صورت حال درون عنوان بیرون منست

4 سایه ی اقبال و تشریف همای وصل تو آفتاب طالع و بخت همایون منست

5 جلوه ی حسنت دهد آیینه ی جانرا صفا دیدن رویت جلای طبع موزون منست

6 ساکن میخانه را بزم فریدون نیست جای گوشه ی دیر مغان بزم فریدون منست

7 چون فغانی از سواد خامه سحر انگیختم وصف زلفت در غزل طومار افسون منست