سرود رفته باز از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 22

1 ای که مثل گل ز گل بالیده‌ای تو هم از بطن خودی زائیده‌ای

2 از خودی مگذر بقا انجام باش قطره‌ای می باش و بحر آشام باش

1 آن شنیدستی که در عهد قدیم گوسفندان در علف زاری مقیم

2 از وفور کاه نسل افزا بدند فارغ از اندیشه ی اعدا بدند

1 آن شعله ام که صبح ازل در کنار عشق پیش از نمود بلبل و پروانه می تپید

2 افزونترم ز مهر و بهر ذره تن زنم گردون شرار خویش ز تاب من آفرید

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران