بی‌حرز شعله نگذرد از پیش داغ از قدسی مشهدی غزل 3

1 بی‌حرز شعله نگذرد از پیش داغ ما پروانه احتراز کند از چراغ ما

2 چون دیده دور شد از تو رنگ نگه پرید تا رنگ می‌رسید شکست ایاغ ما

3 یک روزه عیش ما نشود محنت دو کون عاجز بود زمانه ز برگ فراغ ما

4 در کوی عشق خضر به ما پی نمی‌برد هر موی اگر شود قدمی در سراغ ما

5 امیدواری‌ام به خیال تو هم نماند تا ریشه نهال خزان کرد باغ ما

6 بوی محبتی ز گل و لاله درنیافت آشفته شد ز نکهت گلشن دماغ ما

7 قدسی کفایت است در اسباب عاشقی رخسار زرد و دیده پرخون داغ ما