خط عذار یار که بگرفت ماه از حافظ شیرازی غزل 413

1 خط عذار یار که بگرفت ماه از او خوش حلقه‌ایست لیک به در نیست راه از او

2 ابروی دوست گوشه محراب دولت است آن جا بمال چهره و حاجت بخواه از او

3 ای جرعه نوش مجلس جم سینه پاک دار کآیینه‌ایست جام جهان بین که آه از او

4 کردار اهل صومعه‌ام کرد می پرست این دود بین که نامه من شد سیاه از او

5 سلطان غم هر آن چه تواند بگو بکن من برده‌ام به باده فروشان پناه از او

6 ساقی چراغ می به ره آفتاب دار گو برفروز مشعله صبحگاه از او

7 آبی به روزنامه اعمال ما فشان باشد توان سترد حروف گناه از او

8 حافظ که ساز مطرب عشاق ساز کرد خالی مباد عرصه این بزمگاه از او

9 آیا در این خیال که دارد گدای شهر روزی بود که یاد کند پادشاه از او