1 نبود این تنگنا جای خوشی در غم فرو رفتم ندیدم جای عیش خویش در ماتم فرو رفتم

2 فتاد اندر سرم سودای عیش جاودانی خوش که در غم بود پنهان زان بغم خرم فرو رفتم

3 وجودم مانع غواصی دریای وحدت بود غبار خود ز خود افشاندم اندریم فرو رفتم

4 برون عالم فانی بدیدم عالمی باقی از این عالم برون جستم در آن عالم فرو رفتم

5 سفر کردم در ارکان نبات و جانور چندی که تا آدم شدم آنگاه در آدم فرو رفتم

6 درین گلزار چون نشنیدم از مهر و وفا بوئی ز دل خار تعلق یک بیک کندم فرو رفتم

7 حیات خویش را چون برق خاطف کم بنا دیدم ظهوری کردم اندر عالم و در دم فرو رفتم

8 فراز آسمانها رفتم و سیر ملک کردم ولی آخر بخاک تیره با صد غم فرو رفتم

9 شدم حیران اطوار وجود خویشتن چون فیض ندانستم که چون پیدا شدم چون هم فرو رفتم